Les 68 – V&A – de relatie tussen traumatische ervaringen en bhakti
Vraag: Vier jaar geleden kregen mijn broer en ik een auto ongeluk. Ik overleefde het en hij niet. Daarna was mijn leven een hel vol van verdriet, schuldgevoelens, boosheid en wanhoop. Toen gebeurde er iets. Ik kon het gewoon niet meer aan. Ik verlangde naar een antwoord, en iets in me liet los. Direct begon spirituele kennis mijn leven in te stromen, en ik wist wat ik de rest van mijn leven zou gaan doen. Je les over bhakti voelt als waar, hoewel mijn ervaring ermee niet geleidelijk was. Het kwam plots op vanuit mijn getraumatiseerde staat van zijn, en mijn emotionele staat blijft me snel voorwaarts bewegen. Wat zijn jouw gedachten hierover?
Antwoord: Traumatische ervaringen kunnen ons vaak leiden naar een ontwaken. Hoewel het plotselinge verlies van een geliefde nooit door iets volledig herstelt kan worden zal bhakti, als het ons lukt om open te blijven, het zeker proberen. De emoties zijn zo groot dat zelfs het kleinste beetje loslaten, het kleinste beetje richting geven aan de emotionele energie, ingrijpende effecten zal hebben. Niemand zou zich vrijwillig opgeven voor een dergelijke onderneming, maar in het leven gebeurt het.
Wanneer iets traumatisch plaatsvindt, of het nu het verlies van een geliefde is, verlies van gezondheid, of een andere serieuze ontwrichting in het leven, dan zal er een cyclus van rouw ontstaan. Het start met ongeloof, wat over kan gaan in ontkenning, dan boosheid, en dan vervolgens de diepte in langs een lange emotionele helling naar wanhoop. Voor de meeste van ons zal er weinig sturing zijn wanneer dit gebeurt. Dan, op een gegeven moment, ontstaat er een loslaten. Dat kan maanden later zijn, jaren of decennia later. Misschien vindt het loslaten voor sommigen wel helemaal niet plaats. Iedereen is anders. Wanneer het gebeurt, is dit een cruciaal moment in het proces. Cruciaal in de zin van dat we emotioneel gezien misschien aangetrokken worden tot iets wat lijkt op hoe de dingen waren voor het trauma. Het is normaal om dat te proberen. Of, we laten los in de goddelijke ruimte, zoals jij hebt gedaan. Dit punt in het rouwproces is als een soort kruispunt.
Nogmaals, het start allemaal met de eerste impuls van bhakti, de vraag: “Is er iets meer?” Als die vraag er in een bepaalde vorm is dan zal de emotionele energie er naar toe snellen. Die vraag is een loslaten, en het begin van de manifestatie van de ishta in ons, ons hoogste ideaal. Het is ook het begin van de manifestatie van de guru, en reacties in onze uiterlijke omgeving zullen er door op gang worden gebracht.
Het is een opening, een ontvankelijkheid, een loslaten dat het bhakti effect mogelijk maakt. Zodra we onze emoties overgeven aan een hoger doel, worden ze goddelijke energie die naar binnen stroomt. Traumatische ervaringen zetten ons in een positie waar we soms niet veel keuze hebben dan ons overgeven, of als alternatief jarenlang ellende het hoofd bieden. Het is een veel duidelijkere keuze om te maken dan wanneer je het vergelijkt met de goddelijke zoektocht terwijl we druk zijn met de kleinere ups en downs in het dagelijkse leven in een alledaagse wereld. De waarheid is, iedere emotie is een mogelijkheid voor bhakti – de allerkleinste, de allergrootste, en alle emoties daar tussenin. De emoties zullen er zijn. Het loslaten is er misschien wel of misschien niet. Dit is aan ons. Wij zijn het die kiezen.
Nu je onderweg bent op het spirituele pad met een krachtige en doorgaande stroom van bhakti, heb je iets heiligs gevonden in je tragedie. Houd in gedachten dat bhakti een krachtige spirituele beoefening is. Zorg dat er een goede balans is in je beoefening om het de beste kans te geven voor een soepele ontvouwing van zuiver gelukzaligheidsbewustzijn en goddelijke extase.
De guru is in je.